MEMORI SEORANG TUA

Karya : Zahari Affandi
Sinopsis

Pak Itam berasa sangat nyaman benar kehidupan di kampung, namun kenyamanan itu terganggu kerana banyak bangunan kilang didirikan. Walaupun tidak begitu berkenan dengan pembinaan kilang tetapi Pak Itam merelakannya kerana kian ramai anak muda yang menganggur. Pak Itam sedar jika anak muda tiada pekerjaan, sudah pasti banyak perkara yang tidak baik akan berlaku. Pak Itam juga mengenangkan zaman mudanya yang sering masuk dan keluar penjara. Malam itu Pak Itam sukar melelapkan mata kerana banyak perkara yang belum selesai berkaitan majlis hari jadinya yang ingin diadakan. Baki duit yang digunakannya untuk ke Makkah akan digunakan untuk mengadakan majlis hari jadinya untuk diraikan bersama-sama penduduk kampung dan pelajar-pelajar universiti yang dijemput untuk menemu ramahnya berkaitan sejarah. Pak Itam teringat bahawa dia masuk dan keluar penjara pada zaman Inggeris dan Jepun kerana menentang penjajah sedangkan beliau merupakan majistret Melayu pertama di Malaya.

Pak Itam cukup kecewa kerana ada kawan-kawannya yang pulang dari Britain lebih Inggeris daripada orang Inggeris sendiri dan memandang jijik kepada anak bangsa sendiri yang hidup dalam kedaifan. Pak Itam kehilangan semua orang yang amat disayanginya kerana perjuangan untuk memajukan orang Melayu. Isterinya, Siti Nurhidayah datang menuntut fasakh ketika Pak Itam berada di dalam penjara dan itulah kali terakhir dia bertemu anaknya, Izwan dan Nuryani Iman. Pak Itam amat sedih atas perpisahannya dengan semua orang yang disayanginya itu. Pak Itam tetap merindui mereka yang telah meninggalkannya.

Pak Mat, orang kanannya memberitahu bahawa tempat pameran sudah disediakan untuk pameran buku-buku dan semua makalah Pak Itam semasa majlis hari jadinya. Pak Itam mempunyai seorang anak angkat yang bernama Sidah tetapi kini sedang mengikut suaminya membuat PhD di UK.

Pak Itam sangat gembira dengan keharmonian yang wujud di Langat. Dia merasakan bahawa perkara itu merupakan kejayaannya dalam perjuangannya sejak dahulu kerana dia inginkan keharmonian dan semangat bersatu padu dalam kalangan anak bangsanya. Pak Itam sangat bimbang akan wujudnya perpecahan dalam kalangan orang Melayu dan beliau berharap agar perpecahan ini dapat diselesaikan dengan segera secara bertolak ansur dan bersefahaman.
Tiba pada majlis hari jadinya, antara artis jemputan yang hadir untuk membuat persembahan dalam majlis itu ialah Aziz H.M, Zubir dari Pusat Kebudayaan UM, Cik Habsah dari Terengganu dan Kumpulan Kopratasa yang datang membuat persembahan secara percuma. Namun tetamu-tetamu dari jauh tidak kunjung tiba. Wartawan akhbar dan televisyen serta jemputan khas tidak hadir menyebabkan tempat letak kereta yang disediakan menjadi lengang. Hanya penduduk Langat sahaja yang datang, itu pun kerana ada persembahan Kumpulan Kopratasa. Hal ini menjadikan Pak Itam menjadi sayu kerana sedar bahawa jasanya semakin dilupakan.

Pak Itam memberitahu kepada Pak Mat bahawa dia hendak sembahyang Zuhur. Tidak lama selepas itu, Kiah, anak Pak Mat datang memberitahu bahawa sesuatu yang buruk telah berlaku kepada Pak Itam. Pak Mat mendapati Pak Itam terbaring di atas sejadah. Ketika Doktor Kamsani tiba dan mengesahkan Pak Itam sudah meninggal dunia. Tidak lama selepas itu muncul seorang wanita yang telah berumur dengan membawa sejambak ros merah. Wanita itu melutut dan memegang kaki jenazah Pak Itam. Selepas mengesat air matanya, wanita itu itu meletakkan jambangan ros merah di hujung kaki jenazah Pak Itam sebelum beredar meninggalkan rumah itu. Semua orang yang berada di situ tercengang kerana tidak mengenali wanita misteri itu. Namun Tuk Mat mengagak bahawa hajat Pak Itam sudah kesampaian.